جفت سازی یا Peering در شبکه

قبل از معرفی جفت سازی، بد نیست با مفهوم IP Transit نیز آشنا شویم.

IP Transit به معنای ترافیک انتقالی یک IP است که بین ارائه دهندگان خدمات اینترنت (ISP) در جریان است. در این مدل، یک ISP از ISP دیگر ترافیک انتقالی IP را خریداری می‌کند تا اتصال به اینترنت را برای کاربران خود فراهم کند.

بطور کلی، IP Transit به عنوان روشی برای اتصال به شبکه عظیم اینترنت جهانی استفاده می‌شود و به ISP امکان می‌دهد تا ترافیک داخلی و بین‌المللی را دریافت کرده و انتقال دهد.

IP Transit معمولاً به عنوان یک سرویس تجاری ارائه شده و در آن قراردادهای قابل تمدیدی برای تبادل ترافیک انتقالی یک IP بسته می‌شود. این خدمات شامل پهنای باند، قابلیت استفاده از پروتکل‌های مختلف، پشتیبانی از IPv4 و IPv6، مانیتورینگ ترافیک و سرویس‌های امنیتی مانند DDoS Protection و غیره می‌شوند.

در IP Transit سازمان یا شرکت استفاده کننده، برای حق عبور ترافیک از یک شبکه به شبکه ای دیگر هزینه پرداخت خواهد کرد؛ اما در IP Peering منظور تبادل متقابل ترافیک بین شبکه هاست.

جفت سازی معمولاً برای شبکه های داخلی کوچک، شرکت های هاستینگ، و ارائه دهندگان CDN، پهنای باند و امثالهم کاربرد داشته که قصد توزیع دیتا در سراسر جهان را دارند.

بحث جفت سازی می تواند به اینگونه کسب و کارها کمک کند تا هزینه های IP Transit خود را کاهش داده و مقابل به اصطلاح Redundancy شبکه را افزایش دهند. در واقع با تبادل ترافیک به صورت لوکال، عملکرد اینترنت و سرعت سرویس دهی به کاربران نیز ارتقا خواهد یافت.

در تنظیمات جفت سازی، معمولاً شرکت شخص ثالث (third party) و هزینه مازادی بابت برق روترها و سوییچ ها وجود نخواهد داشت. عملاً در این جفت سازی، شبکه ای به صورت مستقیم شبکه دیگر متصل می شود.

فرآیند پشت پرده جفت سازی (Peering)

مهمترین عنصر در اینجا یک لوکیشن فیزیکی است که از طریق آن تبادل ترافیک مستقیم رخ خواهد داد. یعنی همان Colocation که از روترها و تجهیزات انتقالی برای برقراری اتصال استفاده می کنند.

این موضوع می تواند از طریق سوییچ ها یا کابل های فیبر نوری بین چند رک (Rack) یا Suite ممکن شود.

برخی اوقات یک لوکیشن اتصال را از طریق تنها روترهای شبکه و یک جفت سازی خصوصی برقرار می کند. البته در حال عادی، بیشتر از IXP (Internet Exchange Point) استفاده می شود.

نقاط تبادل اینترنت (IXP) سخت افزارهای لازم برای اتصال به چندین شبکه را در خود نگهداری کرده و این امکان را فراهم می کنند تا امکان برقراری ارتباطات و سشن های BGP (پروتکل درگاه مرزی) با سایرین مهیا شود.

تنها چیزی که اینجا لازم است راه اندازی فضای یک کولوکیشن است؛ سپس IXP برای برقراری ارتباطات با شما تماس خواهد گرفت. سپس فقط باید یک توافق نامه بابت فضای Colocation امضا کنید.

چند متغیر دیگر نیز در اینجا وجود دارد؛ یکی از گزینه های قابل انتخاب جفت سازی جزئی است؛ که از طریق آن شبکه ها برای تبادل ترافیک تنها "بین چند یوزر مشخص" به توافق می رسند نه همه یوزرها.

گزینه بعدی روی میز، paid peering یا partial transit است که یک شبکه، بابت عضویت در یک سیستم جفت سازی از شبکه دیگر هزینه دریافت می کند.

پس به طور کلی می توان این فرآیند را برای یک جفت سازی موفق در نظر گرفت:

• توافق نامه‌ها و قراردادها: ISP‌ها برای ایجاد اتصال مستقیم و به اشتراک گذاری ترافیک اینترنتی، قرارداد و توافق نامه‌هایی را با یکدیگر امضا می‌کنند. این قراردادها شرایط مربوط به انتقال ترافیک و همکاری میان ISP‌ها را تعیین می‌کنند.
• روتینگ یا مسیردهی: برای ایجاد اتصال مستقیم، ISP‌ها باید مسیردهی مخصوص خود را تنظیم کنند. این شامل اعلام آدرس‌های IP و مسیرهای مناسب ترافیک بین ISP‌ها است تا بتوانند به صورت مستقیم و بدون واسطه ترافیک را انتقال دهند.
• تجهیزات شبکه: برای ایجاد ارتباط مستقیم، ISP‌ها نیاز به تجهیزات شبکه مناسب دارند. این تجهیزات شامل روترها، سوئیچ‌ها و سرورهای پیکربندی شده است که به اتصال مستقیم ISP‌ها و تبادل ترافیک بین آنها کمک می‌کنند.
• نقاط تبادل ترافیک: توپولوژی Peering 101 معمولاً در نقاط تبادل ترافیک (IXP) اجرا می‌شود. IXP محلی است که ISP‌ها در آن ترافیک را با یکدیگر به اشتراک می گذارند.

تفاوت جفت سازی عمومی و خصوصی

دو نوع جفت سازی اصلی وجود دارد: عمومی و خصوصی

جفت سازی عمومی معمولاً در یک IXP رخ می دهد، جایی که یک شبکه می تواند از طریق تنها یک اتصال، به چند شبکه دیگر متصل شود. در این تبادل، یک سازمان می تواند با طیفی از اوپراتورهای مختلف ترافیک را رد و بدل کند. در کل این نوع جفت سازی معمولاً در کولوکیشن های اشتراکی کاربرد دارد.

در سوی دیگر، جفت سازی خصوصی جایی است که دو یا چند شبکه به طور خصوصی به توافقی می رسند که ترافیک را بین یکدیگر عبور دهند. Private Peering اغلب بین اوپراتورهایی اتفاق می افتد که می خواهند حجم قابل توجهی از ترافیک را بین یکدیگر مبادله کنند.

برای مقایسه بهتر نگاهی به این جدول بیاندازید:

معرفی IXaaS (تبادل اینترنت به عنوان سرویس)

همانند سایر خدمات رایانش ابری، IXaaS نیز درصدد است تا اتصال کسب و کارها به اینترنت جهانی را تسهیل کند.

این سرویس به سازمان ها اجازه می دهد تا به خدمات IX و جفت سازی از راه دور دسترسی پیدا کرده و به صورت Real-time و از طریق یک پلتفرم واحد به شرکای خود متصل شوند.

در جهان می توان به چند شریک IX که از این تکنولوژی استفاده می کنند، اشاره کرد:

• DE-CIX (Frankfurt & New York)
• HKIX
• LINX
• JPNAP
• SGIX

مزایای جفت سازی شبکه ها

جفت سازی (Peering) می‌تواند به صورت قابل توجهی به بهبود عملکرد شبکه‌ها کمک کنند. برخی از مزایای اصلی پیرینگ شبکه عبارتند از:

• کاهش تاخیر: با افزایش تعداد اتصالات و ارتباط مستقیم بین شبکه‌ها، تاخیر در انتقال داده‌ها کاهش می‌یابد. این امر می‌تواند به طرز قابل توجهی سرعت و عملکرد برقراری ارتباط بین کاربران و سرویس‌ها را بهبود بخشد.
• کاهش هزینه‌ها: با استفاده از پیرینگ شبکه، ترافیک بین شبکه‌ها به صورت مستقیم منتقل می‌شود، بدون نیاز به استفاده از خطوط ارتباطی میانجی. این موضوع باعث کاهش هزینه‌های مرتبط با انتقال داده‌ها شده و می‌تواند برای شرکت های هاستینگ و ارائه دهندگان CDN بسیار مقرون به صرفه باشد.
• بهبود عملکرد: با اتصال مستقیم بین شبکه‌ها، می توان کنترل بهتری بر عملکرد شبکه بدست آورد. سرویس‌دهندگان ابری و سایر ذی نفعان می توانند ترافیک خود را بهینه تر مدیریت کرده و تجربه کاربری خدمات خود را نیز ارتقا دهند.
• دسترسی بیشتر: پیرینگ شبکه به شرکت‌ها و سازمان‌ها امکان می‌دهد تا به عنوان یک نقطه تبادل ترافیک مستقیم با سرویس‌دهندگان دیگر در شبکه حضور داشته باشند. این امر دسترسی به محتوا و سرویس‌های وب را ارتقا داده و محتوا را با سرعت بالاتری توزیع خواهد کرد.

جمع بندی

جفت سازی یا پیرینگ شبکه (Network Peering) فرآیندی است که به شبکه‌ها امکان می‌دهد به صورت مستقیم و بدون واسطه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این فرآیند می‌تواند باعث بهبود عملکرد شبکه، کاهش هزینه‌ها و افزایش دسترسی به سرویس‌ و محتوا به کاربران شود.

با استفاده از پیرینگ شبکه، تاخیر در انتقال داده‌ها و هزینه‌های مرتبط با انتقال داده‌ها کاهش یافته و سرویس‌دهندگان می توانند از این تکنولوژی برای بهینه سازی زیرساخت های خود استفاده کنند.